Ein populær figur på åttitalet, både i Sverige og Norge var Lasse Brandeby sin karakter Kurt Olsson som med karakteristisk Elvis-sveis og storruta jakke hadde sitt eige lille tvselskap Kurt Olssons television , som sende frå svigermora si kolonihytte. Med sin kompis Arne (Hans Wiktorsson) bak kamera, og eit dameorkester i stova, kjørte dei på med utrangerte hits frå tidlig sekstital med Siw Malmkvist og Lill-Babs. Men det mest populære innslaget var nok kjendisintervjua han gjorde frå ein kjempesofa på taket av ein møbelbutikk*. Han innleda alltid med å spørja om vedkommande hadde kuskrekk, og veldig mange vil fremdeles huska hans uforliknelige intervju den legendariske (persen på 2.42 var verdensrekord i 1986, og er fremdeles europarekord. Han er bare slått av ein mann, kubaneren Javier Sotomayor) svenske høgdehopparen Patric Sjöberg . Eg klarte ikkje embedda dette klippet, men du kan sjå det her p
Eg legg no ut eit klipp som ikkje egentlig høyrer heime her. For det første fordi det ikkje er i nærheten av å vera morsomt og for det andre fordi det grenser opp mot både rasisme og sexisme. Så kanskje du må sjå på dette som eit debattinnlegg. For litt sidan la eg ut posten Ikkje snakk om krigen! som handlar om ein episode frå Fawlty Towers som vart kritisert for rasisme. Og eg kan forstå ka kritikarane meiner, for det er ikkje alltid greit å la ein karakter ausa ut rasistiske og hatefulle ytringar. Når er det egentlig greit? For å svara på det må ein sjå på både på konteksten og hensikten. I tilfellet Fawlty Towers, så hadde vi ein gjennomgåande karakter (Major Gowen) som var både senil og rasistisk. Og (meiner eg) det var tydelig at det var majoren sjøl som vart gjort til latter. Majoren var ein latterlig type med latterlige meiningar. Serien er derfor langt frå rasistisk, snarare tvert om. Så dette er